Bu çalışmanın amacı down sendromlu çocukların sportif aktivitelere katılım durumlarına göre ebeveynlerinin stres düzeyleri ile mutluluk düzeylerinin incelenmesidir. Bu amaçla ebeveynlerin stres ve mutluluk düzeyleri çocuklarının sportif aktiviteye katılım durumu, spor lisansı durumu, haftalık egzersiz sıklığı ve ebeveynlerin fiziksel aktivite yapma durumu değişkenleri açısından incelenmiştir. Çalışmaya down sendromu tanısı konmuş çocukları olan 59’ u anne ve 46’ sı baba olmak üzere toplam 105 ebeveyn katılmıştır. Çalışmada veriler, kişisel bilgi formu, Mert, Hallioğlu ve Ankaralı (2008) tarafından Türkçe uyarlama çalışması yapılan Ebeveyn Stres İndeksi Kısa Formu ile Hills ve Argyle (2002) geliştirilen, Türkçe uyarlama çalışması Doğan ve Çötok (2011) tarafından yapılan Oxford Mutluluk Ölçeği Kısa Formu kullanılarak toplanmıştır. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistikler, bağımsız gruplar t-testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve gruplar arası farkın kaynağını belirlemek için LSD Post Hoc. testleri kullanılmıştır. Ölçeklerin güvenirliklerini belirlemek için de Cronbach Alpha iç tutarlık katsayıları hesaplanmıştır. Analiz sonuçlarına göre, down sendromlu çocukların sportif aktiviteye katılım durumu, spor lisansı durumu ve haftalık egzersiz sıklığı değişkenleri ile ebeveynlerinin ebeveyn stres indeksi tüm alt boyutlarında ve mutluluk düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark vardır (p<0,01). Ayrıca, ebeveyn stres indeksi tüm alt boyutları ve mutluluk düzeyleri ile ebeveynlerin fiziksel aktivite yapma durumu değişkenleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark vardır (p<0,01). Elde edilen sonuçlar, sportif aktivitelere katılan çocukların ebeveynlerinin stres düzeylerinin katılmayanlardan düşük, mutluluk düzeylerinin ise yüksek olduğunu; lisanslı spor yapan çocukların ebeveynlerinin lisanssız spor yapanlardan düşük stres düzeyine ve yüksek mutluluk düzeyine sahip olduğunu göstermektedir. Ayrıca, fiziksel aktivite yapan ebeveynlerin, fiziksel aktivite yapmayan ebeveynlerden daha düşük stres düzeyine ve daha yüksek mutluluk düzeyine sahip oldukları söylenebilir. Son olarak haftalık egzersiz sıklığı 3 günden az olan çocukların ebeveynlerinin stres düzeylerinin yüksek, mutluluk düzeylerinin ise düşük olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Sonuçlar, down sendromlu çocukların sportif aktivitelere katılımının ve haftada üç gün egzersiz yapmalarının ailelerinin stres düzeylerini düşürdüğünü ve mutluluk düzeylerini ise artırdığını göstermektedir.

Down Sendromu, Sportif Aktivite, Stres, Mutluluk