Bireylerin zorunlu zamanları dışında kalan serbest zamanlarda yapmakta oldukları aktivitelere motive bir şekilde katılarak diğer bireylerle etkileşim içerisinde olmalarının sosyalleşme ile doğrudan işkili olduğu düşünülmektedir. Bu düşünce ile bu çalışmada spor merkezine üye bireylerin serbest zaman motivasyonlarının sosyalleşme üzerine etkisinin incelenmesi amaçlanmaktadır. Araştırmanın evreni Adana ve Mersin illerindeki spor merkezleri üyeleri, örneklemini ise kolayda örnekleme yöntemi ile belilenen (n= 985) gönüllü üye oluşturmaktadır. İlişkisel tarama modeli uygulanarak yapılan çalışmada, veriler anket yöntemi tekniği ile toplanmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak kişisel bilgi formunun yanı sıra, “Serbest Zaman Motivasyon Ölçeği” (SZMÖ) ile “Sosyalleşme Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistik olarak frekans, yüzde, ortalama, standart sapma kullanılmıştır. Araştırmanın hipotezi yapısal eşitlik modellemesi ile test edilmiştir. Araştırmanın sonucuna göre, dışsal düzenleme (β=0,341), başarma (β=0,367) ve uyaran yaşamanın (β=0,426) sosyalleşmeyi arttırdığı ancak, bilmek, motivasyonsuzluk, özdeşim ve içe atım sosyalleşmeyi etkilemediği görülmüştür. Sonuç olarak serbest zaman motivasyonunun sosyalleşmeyi olum yönde etkilediği görülmektedir.

Spor Merkezleri, Serbest Zaman Motivasyonu, Sosyalleşme