Okullar, toplumları oluşturan bireylerin yetiştirilmesinde ve eğitilmesinde temel bir görev üstlenmektedirler. Bu kurumların yöneticilerinin temel görevleri ise okulun amaçlarına ulaşması için mevcut kaynakları ekonomik ve etkin biçimde kullanmak ve gerektiğinde yeni kaynaklar bulmaktır. Okul yöneticilerinin bu görevlerini yerine getirebilmek için bedenen, zihnen ve duygusal açıdan sağlıklı olmaları gerekir. Zira yöneticiler, işyerinde olumsuz durumlara uzun süre maruz kaldıklarında bu sıkıntı ve stres veren olumsuzluklara karşı reaksiyon gösterirler. Bu nedenle, yöneticilerin bu gibi durumlara düşmelerine sebep olabilecek etkenlerin araştırılması önemlidir. Bu araştırmada, okul yöneticilerinin kişisel özyeterlik ile mesleki doyum düzeylerinin yöneticilerin tükenmişlik düzeyleri üzerindeki yordayıcı ve aracı rollerinin incelenmesi amaçlanmaktadır. Araştırma verilerinin toplanmasında (1) Pines ve Aronson (1988) tarafından geliştirilmiş olan ve Çapri (2006) tarafından Türkçe’ye uyarlaması yapılan ‘Tükenmişlik Ölçeği’ (TÖ), (2) Sherer ve diğerleri (1982) tarafından geliştirilen, Bosscher ve Smit (1998) tarafından yeniden düzenlenen ve Tarakçı (2009) tarafından Türkçeye çevirisi yapılan “Genel Öz-Yeterlik Ölçeği (GÖYÖ)”, (3) Çetinkanat (2000) tarafından geliştirilen “İş Doyumu Ölçeği” ile (4) araştırmacı tarafından hazırlanan bir Kişisel Bilgi Formu kullanılacaktır. Yapısal eşitlik modelinde tasarlanan araştırma bulguları alan yazın kapsamında tartışılacak ve elde edilen sonuçlar doğrultusunda önerilerde bulunulacaktır.

Okul yöneticisi, öz-yeterlik, mesleki doyum, mesleki tükenmişlik.