Bu araştırmanın amacı, spor yöneticilerinin spor tesis yeterlilik düzeylerinin incelenmesidir. Çalışmada betimsel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın evrenini, Türkiye’de bulunan spor yöneticileri oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklemini ise Türkiye’nin farklı kurum ve kuruluşlarında görev yapan spor yöneticileri arasından tesadüfi örnekleme yöntemi ile seçilmiş 134 katılımcı oluşturmaktadır. Veri toplama araçları olarak, kişisel bilgi formu ve spor tesis yeterliliği ölçeği kullanıldı. Veriler, ikili karşılaştırmalarda (cinsiyet, medeni durum ve ailenin spor tesisinden faydalanma durumu) Student-t testi, çoklu kıyaslamalarda (yaş, çocuk sayısı, kurumda çalışma süresi, eğitim durumu ve sporculuk geçmişi) ise tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve Tukey çoklu karşılaştırma testleri kullanıldı. Çalışmada medeni durum değişkenine göre anlamlı farklılık görülürken; cinsiyet, yaş, çocuk sayısı, kurumda çalışma süresi, sporculuk geçmişi ve ailenin spor tesisinden faydalanma durumu değişkenlerine göre ise herhangi bir anlamlı farklılık olmadığı saptanmıştır. Yapılan analiz sonuçlarına göre; medeni durum değişkeninde, evli katılımcıların bekarlara göre puan ortalamaları yüksek olduğu tespit edilmiştir. Spor tesislerinin nitelikleri ve işleyişi yönünden spor yöneticilerinin görüşleri önemlidir. Araştırmada yer alan değişkenler açısından spor yöneticilerinin spor tesis yeterlilik hususunda herhangi bir etkisi olmadığı görülmektedir. Ancak bulguların puan ortalamaları orta düzeyde denilebilir. Bu durum spor tesislerinin yeterliliklerinin düşük olmadığını ama yüksekte olmadığını göstermektedir. Sonuç olarak, spor tesis yapım aşamasında ve sonrasındaki süreçlerde spor yöneticilerinin fikir v düşüncelerine başvurulması önemli olacaktır. Bunun yanında araştırma konusu ile ilgili daha kapsamlı bir çalışma yapılması önerilebilir.

Spor, spor tesisi, yeterlilik