Üniversite öğrencilerinin stres ve problemlere karşı olumsuz tutum düzeylerinin spor ve farklı değişkenlere göre incelenmesi amaçlanan bu çalışma genel tarama modeli ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma grubu 422 erkek ve 477 kadın üniversite öğrencisinden oluşmaktadır. Veri toplama araçları olarak araştırmacılar tarafından geliştirilen “Kişisel Bilgi Formu” ile birlikte Moos (1993) tarafından geliştirilen; Ballı ve Kılıç (2016) tarafından Türkçe ’ye uyarlanan “Stresle Baça Çıkma Yöntemleri Ölçeği” ile Gosselin, Ladouceur, ve Pelletier tarafından 2005 yılında geliştirilip Akyay (2016) tarafından Türkçe `ye uyarlanan; “Problemlere Karşı Olumsuz Tutum Ölçeği” kullanılmıştır. Veriler SPSS 26.0 paket programı ile analiz edildi. Bağımsız değişkenin kategori sayısına bağlı olarak ikili gruplarda Independent Student T-Testi, çoklu gruplarda ise Tek Yönlü Varyans Analizi (ANOVA) ile Posthoc testlerinden LSD testi kullanıldı. Araştırmada üniversite öğrencilerinin cinsiyetlerinin, yaşlarının, aile gelir düzeylerinin, öğrenim gördükleri bölümlerinin, spor yapma durumlarının, yapmış oldukları spor türlerinin ve spor yapma sürelerinin stresle başa çıkma durumlarını etkilediği; problemlere karşı olumsuz tutum düzeylerini ise yaşlarının, aile gelir düzeylerinin ve spor yapma sürelerinin etkilediği görüldü. Sonuç olarak sporun stresle başa çıkma durumlarını etkilediği ve problemlere karşı olumsuz tutum düzeylerini etkilemediği tespit edildi. Farklı yaş grubu ve farklı kademelerdeki öğrencilerde farklı değişkenler incelenerek sporun stresle başa çıkma durumunda önemi daha ayrıntılı araştırılması önerilir.

Problem, Spor, Stres, Üniversite Öğrencisi.