Turkish embroidery art which it is history extending to Central Asia experienced its most brilliant in Ottoman Empire and reached its peak as an the Palace art. During this period, embroidery was produced in two main surroundings such as in-Palace and out-Palace. High quality embroideries were done in Palace workshops by masters in-Palace, in houses and out-Palace in bazaars. Artisans who came from all over the Empire produced embroideries according to the taste and understanding of the period and treats In Palace workshops which undertaken the central task of embroidery. Today, these works which are in museums or special collections are witnessed by the glory of the era in terms of quality and qualities. However, it is considered that the studies of Turkish processes are mostly examined in terms of technical, color, pattern and composition characteristics and the edge decoration techniques are not handled in detail. Moreover, since the grouping of the beaded beads under different groupings creates a sense of confusion, it is important to work on clarifying the subject. This study is a descriptive study based on screening model. In the study, in the examples of Ottoman Empire period processing, the marquise embellishments which are made with cord, are classified under four groups in terms of decoration features and application technique used. The works that make up the work are products with original qualities that are found in the collections of various museums and antiques.

Culture, handicrafts, embroidery.

Geçmişi Orta Asya’ya kadar uzanan Türk işleme sanatı Osmanlı İmparatorluğu döneminde en parlak devrini yaşamış ve bir saray sanatı olarak zirve noktasına kadar ulaşmıştır. Bu dönemde işleme; saray ve saray dışı olmak üzere iki ana çevrede üretilmiştir. Saray atölyelerinde ustalar tarafından, saray dışında ise çarşı ve evlerde üstün nitelikte işlemeler yapılmıştır. İşlemenin bir bakıma merkezi görevini üstlenmiş olan saray atölyelerinde İmparatorluğun dört bir yanından gelen zanaatkârlar dönemin zevk ve anlayışına göre işlemeler yapmıştır. Bugün müze ya da özel koleksiyonlarda yer alan bu eserler nitelik ve kalite bakımından dönemin ihtişamına tanıklık eder niteliktedir. Ancak Türk işlemelerinin yapılan araştırmalarda çoğunlukla teknik, renk, desen ve kompozisyon özellikleri bakımından incelendiği, kenar süsleme tekniklerinin ise detaylı bir biçimde ele alınmadığı düşünülmektedir. Üstelik kordonla yapılan kenar süslemelerinin farklı gruplandırmalar altında yer alması kavram kargaşası yarattığı için konuya açıklık getirmesi adına çalışma önem arz etmektedir. Bu çalışma tarama modeline dayalı betimsel bir araştırmadır. Çalışmada Osmanlı İmparatorluğu dönemi işleme örneklerinde kordonla yapılan kenar süslemeleri, kullanılan süsleme özellikleri ve uygulama tekniği açısından dört grup altında sınıflandırılmıştır. Çalışmaya kaynak oluşturan eserler çeşitli müze ve antikacıların koleksiyonlarında yer alan orijinal niteliklere sahip ürünlerdir.

Kültür, el sanatları, işleme.