Savaşlar, devletsel meseleler ve benzeri nedenlerden dolayı bir ülkeden diğer ülkeye zorunlu göçler yaşanmaktadır. İran’daki katı ve kısıtlayıcı yönetim sisteminin bir sonucu olarak, İranlıların göç hareketinde dikkat çekici bir artış olduğu görülmektedir. UNCHR'da belirtildiği gibi Türkiye, çok sayıda göçmen ve mülteciye ev sahipliği yapan ülkelerden biridir. Bu bağlamda, Türkiye’de Suriyeli göçmenler hakkında çok fazla sayıda çalışmanın olduğu görülmektedir. Ancak, İranlı mültecilerle ilgili çalışmaların sayılarının az olduğu söylenebilir. Bu nedenle, bu çalışma İranlı öğrencilerin Türk okullarındaki yaşamlarının resmini oluşturabilmek için onların ilkokuldaki deneyimlerini incelemeyi amaçlamıştır. Buradan hareketle, bu çalışma nitel yaklaşıma dayalı durum çalışması yöntemine göre desenlendirilmiştir. Veriler, yarı yapılandırılmış görüşme yoluyla üç öğrenci, üç ebeveyn ve üç öğretmenden toplanmıştır. Sonuçlar, İranlı öğrencilerin, yeni bir dili öğrenmede ve kullanmada, yeni bir yere uyum sağlamada ve yeni akranlara ve öğretmenlere alışmakta zorluk yaşadıklarını göstermiştir. Elde edilen sonuçlara göre ebeveynlerin koruyucu davranışlarının ve öğrencilerin Türkiye'den ABD'ye gidememe korkularının, bu zorlukların arkasındaki nedenler olabileceği ortaya çıkmıştır. Bunun yanında, bir süre sonra öğrencilerin yeni yerlerine adapte olmaya başladıkları da görülmüştür. Öğrencilerin gerek dil konusundaki, gerek başkalarıyla iletişimlerindeki ve gerekse öğrenme etkinliklerine katılmalarındaki başarılı gelişimlerinin sonucunda bu durumun gerçekleştiği düşünülmektedir. Bu çalışmada, veriler görüşme yoluyla elde edilmiştir, diğer bir çalışmada veriler odak grup görüşmesi yoluyle elde edilebilir. Ayrıca farklıkatılımcı gruplarıyla daha kapsamlı verilerin elde edileceği düşünülmektedir.
İranlı öğrenci, aktarmalı göçmen, Türk okulu, durum çalışması, öğrenci deneyimleri