In this study, it was aimed to determine the self-efficacy levels of social studies teachers towards inclusive education and individualized education program preparation. In the study, survey method, which is one of the quantitative research methods frequently used in social sciences, was used. The sample of the study consists of 201 social studies teachers working in schools affiliated to the Ministry of National Education in a province located in the Western Black Sea Region in the 2020-2021 academic year, determined by the easy sampling method, one of the non-probability sampling methods. In order to collect data in the study, the "Teacher Efficacy Scale in Inclusion Practices" (TERSAS) adapted into Turkish by Bayar (2015) and the "Personal Information Form" prepared by the researcher were used. The data obtained in the study were analyzed using SPSS 24 statistical program for statistical analysis. Independent samples t-test and one-way analysis of variance methods were used for data comparisons, followed by Sheffe's test. In the study, it was seen that social studies teachers' self-efficacy belief levels towards inclusion practices were at the level of "Partially agree". Social studies teachers' self-efficacy in school-parent cooperation was found to be high. In addition, it was noteworthy that social studies teachers considered themselves very competent in the process of informing about the legal procedure related to inclusive education. It was concluded that social studies teachers' self-efficacy belief levels for inclusion practices differed statistically according to the variables of seniority in the profession and having received special education education education at university. However, it was observed that there was no statistically significant difference depending on gender, university department, place of teaching, presence of inclusion students in the classroom, receiving in-service trainings, and the presence of individuals in need of special education in the family and immediate environment.

Social studies, inclusive education, individualized education programi self-eficacy

Bu çalışmada sosyal bilgiler öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine ve bireyselleştirilmiş eğitim programı hazırlamalarına yönelik öz-yeterlilik düzeylerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmada nicel araştırma yöntemlerinden sosyal bilimlerde sıkça kullanılan araştırma modeli tarama yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemi 2020-2021 eğitim öğretim yılı Batı Karadeniz Bölgesinde yer alan bir ilde Millî Eğitim Bakanlığına bağlı okullarda görev yapan olasılık dışı örnekleme yöntemlerinden kolay örnekleme yöntemi ile belirlenen 201 sosyal bilgiler öğretmeni oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplamak amacıyla Bayar (2015) tarafından Türkçeye uyarlanan “Kaynaştırma Uygulamalarında Öğretmen Yeterliği Ölçeği” (KUÖYÖ) ve araştırmacı tarafından hazırlanan “Kişisel Bilgi Formu” kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen veriler, istatistiksel analiz için SPSS 24 istatistik programı kullanılarak çözümlenmiştir. Veri karşılaştırmaları için bağımsız örneklemler t-testi ve tek yönlü varyans analizi yöntemleri kullanılmış ardından Sheffe Testi uygulanmıştır. Araştırmada sosyal bilgiler öğretmenlerinin kaynaştırma uygulamalarına yönelik öz-yeterlik inanç düzeylerinin “Kısmen katılıyorum” düzeyinde olduğu görülmüştür. Sosyal bilgiler öğretmenlerinin okul-veli iş birliğinde öz-yeterlikleri yüksek bulunmuştur. Ayrıca sosyal bilgiler öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimiyle ilgili yasal prosedür hakkındaki bilgilendirme sürecinde kendilerini çok fazla yeterli gördükleri dikkat çekmiştir. Sosyal bilgiler öğretmenlerinin kaynaştırma uygulamalarına yönelik öz-yeterlilik inanç düzeylerinin meslekteki kıdem yılı ve üniversitede özel eğitime yönelik eğitim almış olma değişkenlerine göre istatistiksel olarak farklılaştığı sonuçlarına ulaşılmıştır. Yalnız cinsiyete, üniversiteden mezun olunan bölüme, öğretmenlik yapılan yere, öğretmenlik yaptığı sınıfta kaynaştırma öğrencisi bulunmasına, hizmet içi eğitim alma durumuna, ailesi ve yakın çevrede özel eğitime ihtiyaç duyan bireylerin varlığına bağlı olarak istatiksel olarak anlamlı düzeyde farklılık göstermediği görülmüştür.

Sosyal bilgiler öğretmeni, kaynaştırma eğitimi, bireyselleştirilmiş eğitim programı, öz-yeterlilik.