Perfectionism and self-efficacy levels play an important role in regulating parents' relationships with their children and behaving towards them. In this study, the mediating role of parental self-efficay in the effect of parental perfectionist characteristics on parenting behaviors was examined. In order to achieve this aim, the Parental Self-Efficay Scale for Mothers, developed by Coleman and Karraker (2000) and adapted to our culture by Demir (2005), and in this study, the Parental Sel-Efficay Scale, Alabama Parental Behavior Scale and Multidimensional Perfectionism Scale valid for all parents were used as a result of re-adaptation. Data were collected from a total of 367 mothers and 354 fathers, and a total of 721 parents. In the study group, 25% of the parents were 25-35; 44.7% 36-45; 46-55 percent of 25.8%; 4.4% were reported to be between the ages of 56 and 65. Correlational relationships were determined in the study and then AMOS program-based pathway analyses were used. As a result of the analyzes, it was seen that the self-oriented parental perfectionism had a significant effect on parental behaviors through parental self-efficacy. In other words, parental self-efficacy has assumed a mediating role in the effect of self-oriented perfectionist traits on parental behavior. According to the second hypothesis, it was seen that parental self-efficacy did not have a mediating role in the effect of parents' other-oriented perfectionist characteristics on parental behavior, and similarly, according to the third hypothesis, parental self-efficacy did not have a mediating role in the effect of parents' social-oriented perfectionist on parental behavior. These findings have been discussed and interpreted by similar studies. Recommendations were then made for future studies

Self-oriented perfectionism social-oriented perfectionism other-oriented perfectionism, parent behaviour, parental self-efficacy

Ebeveynlerin çocuklarıyla ilişkilerini düzenlemede ve onlara karşı davranışlarında mükemmeliyetçilik ve yetkinlik düzeyleri önemli rol oynamaktadır. Bu çalışmada ebeveynlerin mükemmeliyetçi özelliklerinin ebeveynlik davranışlarına olan etkisinde ebeveyn yetkinliğinin aracılık rolü incelenmiştir. Bu amaca ulaşmak için Coleman ve Karraker (2000) tarafından geliştirilmiş, Demir (2005) tarafından kültürümüze uyarlaması yapılmış Anneler için Ebeveyn Yetkinliği Ölçeği bu çalışmada ise tekrar uyarlama sonucu tüm ebeveynler için geçerli Ebeveyn Yetkinlik Ölçeği, Alabama Ebeveyn Davranışları Ölçeği ve Çok Boyutlu Mükemmeliyetçilik Ölçeği kullanılmıştır. Toplam 367 anne ve 354 babadan, toplamda ise 721 ebeveynden veri toplanmıştır. Çalışma grubunda anne babaların %25’nin 25-35; %44.7’sinin 36-45; %25.8’inin 46-55; %4.4’ünün 56-65 yaş aralığında olduğu görüşmüştür. Çalışmada korelasyonel ilişkiler belirlenmiş daha sonra ise AMOS programı temelli yol analizleri kullanılmıştır. Yapılan analizler sonucunda ebeveynlerin kendilerine yönelik mükemmeliyetçi özelliklerinin, ebeveyn yetkinliği aracılığıyla ebeveyn davranışları üzerinde anlamlı etkisi olduğu görülmüştür. Diğer bir deyişle kendine yönelik mükemmeliyetçi özelliklerin ebeveyn davranışlarına etkisinde ebeveyn yetkinliği aracılık rolü üstlenmiştir. İkinci hipoteze göre ebeveynlerin diğerlerine yönelik mükemmeliyetçi özelliklerinin ebeveyn davranışlarına etkisinde ebeveyn yetkinliğinin aracı rolünün olmadığı, yine benzer şekilde üçüncü hipoteze göre ebeveynlerin sosyal düzene yönelik mükemmeliyetçiliklerinin ebeveyn davranışlarına etkisinde ebeveyn yetkinliğinin aracı rolünün olmadığı görülmüştür. Elde edilen bu bulgular benzer çalışmalarla tartışılmış ve yorumlanmıştır. Daha sonra gelecekteki çalışmalar için önerilerde bulunulmuştur.

Kendine yönelik mükemmeliyetçilik, diğerlerine yönelik mükemmeliyetçilik, sosyal düzene yönelik mükemmeliyetçilik, ebeveyn davranışları, ebeveyn yetkinliği