Mekânsal düşünme, mekânsal kavramlar, mekânın temsil araçları ve akıl yürütme süreçlerinden oluşan bir beceridir. Bu araştırmada öğretmen adaylarının coğrafya derslerinde mekânsal düşünme öğretmeye ilişkin eğilimleri ve bu eğilimlerin bazı değişkenler açısından incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda araştırmada tarama yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu Türkiye’de beş devlet üniversitesinde 2018-2019 eğitim-öğretim yılında coğrafya öğretmenliği anabilim dalında öğrenim gören 354 öğretmen adayı oluşturmuştur. Öğretmen adaylarının% 50'si (n = 177) erkek, % 50'si (n = 177) kadındır. Katılımcıların % 15,3'ü birinci sınıf öğrencisi, % 22,3'ü ikinci sınıf öğrencisi, % 26'sı üçüncü sınıf öğrencisi ve % 36,4'ü dördüncü sınıf öğrencisidir. Katılımcıların belirlenmesinde gönüllülük esas alınmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Jo ve Bednarz (2014) geliştirilen ve Şanlı ve Sezer (2019) tarafından Türkçeye uyarlanan Coğrafya Derslerinde Mekânsal Düşünme Öğretme Eğilimi Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen veriler betimsel analiz teknikleri, bağımsız örneklem t testi ve tek yönlü varyans analizi kullanılarak incelenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre, öğretmen adaylarının Coğrafya dersinde mekânsal düşünmeyi öğretmeye yönelik eğilimlerinin yüksek olduğu anlaşılmıştır. Coğrafya öğretmen adaylarının mekânsal düşünmeyi öğretmeye yönelik eğilimlerin, cinsiyete göre farklılaşmadığı tespit edilmiştir. Ayrıca, sınıf, öğretim teknolojileri ve Coğrafi Bilgi Sistemleri dersini alma durumu değişkenlerine göre öğretmen adaylarının mekânsal temsiller ve teknolojilerin kullanımına yönelik eğiliminin farklılaştığı gözlenmiştir. Elde edilen sonuçlar dikkate alınarak öğretmenler ve politika yapıcılarına yönelik bazı öneriler geliştirilmiştir.

Coğrafya öğretimi, mekânsal düşünme, öğretmen eğilimi, öğretmen adayı, Türkiye