Education should help individuals socialize and transfer their culture to next generations while enabling systematic and early integration of every individual into social life, including individuals with special needs as well. All children have the right to receive education and all stakeholders working at the school should have acceptance and supportive attitudes towards students who need special education. The aim of the present study is to examine the attitudes of supoort staff in preschools towards inclusion practice. A descriptive method was employed. The study sample included 50 staff members working in 5 private and 6 state-funded preschools in the city center of Muş. "The Attitudes towards Inclusion in Preschool Scale" developed by Özbaba (2000) and "Demographics Form" developed by the researchers were used for the data collection. Independent sample t-test and one-way ANOVA were employed for the data analysis. In addition, Scheffe test was performed to test the significance of the difference between the participants. The results showed that attitudes towards inclusion did not differ by gender, age, profession, having or not having observed an individual requiring special education and educational background related to inclusion. However, the attitudes towards inclusive practices differed significantly by willingness to receive training and educational background.

Preschool education, inclusion, school staff, special education, attitudes.

Eğitim bireylerin toplum içerisinde sosyalleşmesine, kültür aktarımına aracı olurken sadece normal gelişim gösteren bireyler için değil aynı zamanda normalden farklı, özel gereksinimi olan bireylerinde toplumla bütünleşmesine sistemli ve erkenden olanak sunmalıdır. Bütün öğrencilerin en doğal hakları olan eğitim haklarından faydalanabilmesi için bütün paydaşların üzerlerine düşen sorumlulukları yerine getirmesi gerekmektedir. Paydaşların üzerlerine düşen sorumluluklarını yerine getirebilmesi için yeterli bilgiye sahip olmasının yanında bütün öğrenciler karşı ilgi, şefkat ve olumlu tutumlara sahip olmsı gerekir. Bu araştırma, okul öncesi eğitim kurumlarında çalışan eğitimciler dışındaki diğer personellerin kaynaştırma uygulamasına yönelik tutumlarını incelemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmada, nicel araştırma yöntemleri içinde yer alan araştırma modellerinden tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmaya Muş il merkezinde bulunan Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı 5 anaokulu ile 6 özel anaokulunda çalışan ve araştırmaya katılmayı gönüllü olarak kabul eden 50 personel dâhil edilmiştir. Araştırmada personellerin kaynaştırma uygulamasına yönelik tutumlarını belirlemek için Özbaba (2000) tarafından geliştirilip uygulanan “Okul Öncesi Eğitimde Kaynaştırmaya Karşı Tutum Ölçeği’ ve personelleri tanımak için araştırmacılar tarafından oluşturulan “Genel Bilgi Formu” kullanılmıştır. Elde edilen verilerin analizinde bağımsız örneklem t-testi ve tek yönlü ANOVA testi kullanılmıştır. Ayrıca katılımcılar arasındaki farkın anlamlılığını test etmek için Scheffe testi yapılmıştır. Araştırmanın sonucunda, cinsiyet, yaş, meslek alanı, daha önce özel eğitim gerektiren bir bireyi gözlemleme durumu, kaynaştırma ile ilgili eğitim alma durumu değişkenleri ile kaynaştırma uygulamasına yönelik tutumlar arasında anlamlı bir farklılık saptanmamıştır. Buna karşılık, kaynaştırma ile ilgili eğitim almak isteme durumu ve öğrenim düzeyi değişkenleri ile kaynaştırma uygulamaların ilişkin tutumlar arasında anlamlı bir farklılık saptanmıştır.

Okul öncesi eğitim, kaynaştırma, personel, özel eğitim, tutum.