Spatial thinking is a skill that consists of spatial concepts, spatial representation tools, and reasoning processes. The present study investigated preservice teacher dispositions towards teaching spatial thinking through geography. The study also examined the effects of various variables on participants’ dispositions. Survey method was utilized in order to reach the goals of the study. Participants in the study consisted of 354 preservice teachers studying in geography teaching departments across five public universities in Turkey during the 2018/9 academic calendar. 177 participants (50 %) were male and 177 were female (50 %). 15,3 % of the participants were in their first year of study, 22,3 % in their second, 26% in their third, and 36,4 % in their fourth. Those participants were recruited on a voluntary basis. The data collection tool was the Teaching Spatial Thinking through Geography Disposition Inventory developed by Jo and Bednarz (2014) and adapted into Turkish by Şanlı and Sezer (2019). The collected data were analysed using descriptive statistics, independent t-tests, and one way ANOVA. The results suggested that preservice teacher dispositions towards teaching spatial thinking in geography courses were high. There was not a significant difference between male and female participants’ perceptions. Additionally, teachers who took instructional technologies and Geographic Information Systems had significantly higher dispositions in the category of adopting spatial representation tools and GSTs in instruction. A number of suggestions for practitioners and policy makers are offeren based on the results of the study.

Geography teaching, spatial thinking, teacher dispositions, preservice teachers, Turkey

Mekânsal düşünme, mekânsal kavramlar, mekânın temsil araçları ve akıl yürütme süreçlerinden oluşan bir beceridir. Bu araştırmada öğretmen adaylarının coğrafya derslerinde mekânsal düşünme öğretmeye ilişkin eğilimleri ve bu eğilimlerin bazı değişkenler açısından incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda araştırmada tarama yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu Türkiye’de beş devlet üniversitesinde 2018-2019 eğitim-öğretim yılında coğrafya öğretmenliği anabilim dalında öğrenim gören 354 öğretmen adayı oluşturmuştur. Öğretmen adaylarının% 50'si (n = 177) erkek, % 50'si (n = 177) kadındır. Katılımcıların % 15,3'ü birinci sınıf öğrencisi, % 22,3'ü ikinci sınıf öğrencisi, % 26'sı üçüncü sınıf öğrencisi ve % 36,4'ü dördüncü sınıf öğrencisidir. Katılımcıların belirlenmesinde gönüllülük esas alınmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Jo ve Bednarz (2014) geliştirilen ve Şanlı ve Sezer (2019) tarafından Türkçeye uyarlanan Coğrafya Derslerinde Mekânsal Düşünme Öğretme Eğilimi Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen veriler betimsel analiz teknikleri, bağımsız örneklem t testi ve tek yönlü varyans analizi kullanılarak incelenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre, öğretmen adaylarının Coğrafya dersinde mekânsal düşünmeyi öğretmeye yönelik eğilimlerinin yüksek olduğu anlaşılmıştır. Coğrafya öğretmen adaylarının mekânsal düşünmeyi öğretmeye yönelik eğilimlerin, cinsiyete göre farklılaşmadığı tespit edilmiştir. Ayrıca, sınıf, öğretim teknolojileri ve Coğrafi Bilgi Sistemleri dersini alma durumu değişkenlerine göre öğretmen adaylarının mekânsal temsiller ve teknolojilerin kullanımına yönelik eğiliminin farklılaştığı gözlenmiştir. Elde edilen sonuçlar dikkate alınarak öğretmenler ve politika yapıcılarına yönelik bazı öneriler geliştirilmiştir.

Coğrafya öğretimi, mekânsal düşünme, öğretmen eğilimi, öğretmen adayı, Türkiye