This study aimed to examine the impact of secondary school students' self-regulation and critical thinking dispositions on their academic motivation using structural equation modeling. A total of 380 secondary school students from Elazığ participated in the study. Data collection included scales measuring perceived self-regulation, critical thinking disposition, and academic motivation. A relational design was employed to explore the mediating role of critical thinking in the relationship between self-regulation and academic motivation. Structural regression modeling was used to analyze the relationships between self-regulation, critical thinking, and academic motivation, as well as to examine the direct and indirect effects of the variables on each other. SPSS and AMOS were used for data analysis. Skewness and kurtosis were assessed to confirm the normality of the data. Cronbach’s alpha analysis was performed to test the reliability of the scales and it was concluded that the scales were reliable. At the same time, KMO and Bartlett’s tests were performed to test the validity of the scales and it was concluded that the scales were valid. The results indicated that self-regulation had a significant positive effect on academic motivation. When critical thinking was included as a mediating variable, the strength of the positive relationship increased. This finding suggests that critical thinking partially mediates the relationship between self-regulation and academic motivation. In line with the results of the research, activities can be designed for classroom guidance programs that will increase students' self-regulation, critical thinking and academic motivation. Current educational programs may include activities aimed at increasing students' motivation, critical thinking, and self-regulation, which may therefore increase their desire to learn.

Self-regulation, critical thinking, academic motivation, structural equation model.

Bu araştırma ortaokul öğrencilerinin özdüzenlemelerinin ve eleştirel düşünme eğilimlerinin, akademik motivasyonları üzerindeki etkisini yapısal eşitlik modellemesi ile incelemeyi amaçlamıştır. Bu amaçla yürütülen çalışmaya Elazığ ilinde öğrenim gören 380 ortaokul öğrencisi katılmıştır. Araştırmada veri toplamak amacıyla algılanan özdüzenleme, eleştirel düşünme eğilimi ve akademik motivasyon ölçekleri kullanılmıştır. Ortaokul öğrencilerinin özdüzenlemelerine ilişkin akademik motivasyonlarına etkisinde eleştirel düşünmelerinin aracılık rolüne ilişkin olarak ilişkisel desen kullanılmıştır. Araştırmada özdüzenleme, eleştirel düşünme ve akademik motivasyon arasındaki ilişkileri incelemek ve değişkenlerin birbirlerine olan dolaylı ve doğrudan etkilerini belirlemek için yapısal regresyon modeli uygulanmıştır. Verilerin analizi süresinde SPSS ve AMOS programları kullanılmıştır. Verilerin normal dağılımını belirlemek amacıyla basıklık ve çarpıklık değerleri verilmiştir. Araştırmada aynı zamanda yapısal regresyon modeli kullanılmıştır. Yol Analizi ve Doğrulayıcı Faktör Analizinin sentezi yapısal regresyon modelidir. Yapısal regresyon modelinde modellerin birbirine dolaylı veya doğrudan etkileri test edilmektedir. Araştırma sonuçlarına göre özdüzenlemenin akademik motivasyon üzerinde pozitif yönde anlamlı bir etkisinin olduğu görülmüştür. Aracı değişken olan eleştirel düşünme modele eklendiğinde ilişkinin pozitif yönde yükseldiği görülmektedir. Bunun sonucunda doğrudan ve dolaylı etkinin anlamlı olduğu ve etki katsayı değerini yükselttiği sonucuna varılmış ve aracının kısmi aracı olduğuna karar verilmiştir

Özdüzenleme, eleştirel düşünme, akademik motivasyon, yapısal eşitlik modeli.