Plant blindness, defined as a cognitive deficiency in recognizing the significance of plants in ecosystems, poses a substantial challenge to ecological awareness and sustainability efforts. While it is often perceived as a minor perceptual bias, its broader implications for achieving the Sustainable Development Goals (SDGs) remain underexplored. Despite their fundamental role in carbon cycling, soil fertility, water management, and food security, plants remain largely overlooked in environmental policies and education systems. This study investigates the relationship between plant blindness and SDGs, assessing how this phenomenon may hinder sustainability progress. Specifically, we evaluate its impact on achieving Zero Hunger (SDG 2), Climate Action (SDG 13), Life on Land (SDG 15), and Clean Water and Sanitation (SDG 6). The findings reveal that the societal neglect of plants weakens ecological literacy, limiting the effectiveness of sustainability policies and conservation strategies. The lack of educational and policy interventions exacerbates this issue, leading to inadequate plant-focused conservation efforts. Addressing plant blindness requires interdisciplinary solutions, including place-based education, sustainability learning ecologies, and policy reforms that highlight flora’s essential contributions to global sustainability. This study presents actionable recommendations for policymakers, educators, and researchers, emphasizing the need to integrate plant awareness into sustainability frameworks. Increasing plant literacy is not merely an environmental concern but a fundamental prerequisite for long-term socio-economic sustainability. By bridging the gap between plant perception and sustainability policies, this research underscores the urgency of revising educational and policy approaches to mitigate plant blindness and reinforce sustainable development efforts.

Plant blindness, sustainable development, Sustainable Development Goals (SDGs), ecological awareness, biodiversity conservation, environmental education, sustainability learning, plant literacy

Bitki körlüğü, insanların bitkileri fark etme ve onların ekosistemlerdeki kritik rollerini anlama konusundaki bilişsel eksikliği olarak tanımlanan, ekolojik farkındalık ve sürdürülebilirlik açısından önemli bir sorundur. Bu fenomenin yalnızca algısal bir yanılgı mı olduğu, yoksa sürdürülebilir kalkınma hedeflerine (SKH) ulaşmayı engelleyen yapısal bir sorun mu olduğu tartışmalıdır. Bitkiler; karbon döngüsü, toprak verimliliği, su kaynaklarının yönetimi ve gıda güvenliği gibi alanlarda kritik roller üstlenirken, genellikle çevre politikalarında ve eğitim sistemlerinde arka planda kalmaktadır. Bu çalışma, bitki körlüğünün SKH’lerle ilişkisini analiz ederek, bu algı yanılgısının sürdürülebilir kalkınma sürecinde nasıl bir tehdit oluşturduğunu tartışmaktadır. Özellikle gıda güvenliği (SKH 2), iklim eylemi (SKH 13), karasal yaşamın korunması (SKH 15) ve temiz su yönetimi (SKH 6) gibi hedeflere ulaşmadaki etkileri değerlendirilmiştir. Bulgular, toplumdaki bitkilere yönelik sistematik ilgisizliğin ekolojik okuryazarlığı zayıflattığını, bu durumun ise sürdürülebilirlik politikalarının etkinliğini sınırladığını göstermektedir. Eğitsel ve politik müdahalelerin yetersizliği, flora odaklı koruma stratejilerinin eksik kalmasına neden olmaktadır. Yer temelli eğitim, sürdürülebilir öğrenme ekolojileri ve politika reformları, bitkilerin ekosistem hizmetlerindeki önemini vurgulayan kritik yaklaşımlar olarak öne çıkmaktadır. Bu çalışma, politika yapıcılar, eğitimciler ve akademisyenler için somut öneriler sunarak bitki körlüğünün azaltılması ve sürdürülebilir kalkınma sürecine entegre edilmesi gerektiğini vurgulamaktadır. Bitki farkındalığının artırılması, yalnızca çevresel sürdürülebilirlik için değil, aynı zamanda ekonomik ve toplumsal sürdürülebilirlik için de zorunlu bir adımdır.

Bitki körlüğü, sürdürülebilir kalkınma, Sürdürülebilir Kalkınma Hedefleri (SKH), ekolojik farkındalık, biyoçeşitlilik koruma, çevre eğitimi, sürdürülebilir öğrenme, bitki okuryazarlığı